Mokre stopy wiążą się z możliwością przeziębienia lub grypy. Prawdziwym zagrożeniem nie jest wilgoć, ale zimno, które atakuje stopy, a następnie całe ciało...
Bestiariusz Wiedźmina - Wszystkie potwory Andrzeja Sapkowskiego
Butcher79
Na tej liście znajdziesz wszystkie stworzenia, które pojawiają się w Wiedźmin , moduły dodatkowe lub zostały zaplanowane, ale nigdy nie zostały wdrożone.
Bestiariusz: Zwykłe potwory
Bestiariusz Wiedźmina jest obszerny i różnorodny. Każde stworzenie jest niebezpieczne na swój sposób, ale mimo to prawie każdy jest na coś podatny. Bardzo często odpowiednia taktyka i „metody oddziaływania” pomogą ci przebić się przez gęstwę potworów jak nóż przez masło. A błąd może doprowadzić do śmierci Geralta. Potwory w tym bestiariuszu podzielone są na klasy. A w każdej klasie są organizowane w miarę wzrostu niebezpieczeństwa. Osobno warto zwrócić uwagę na klasę bossów. Walka z każdym z nich to wyzwanie. I prawie dla każdego będziesz potrzebować innego podejścia. W większości przypadków srebrne ostrze jest najskuteczniejsze przeciwko potworom, chociaż są takie, które są bardziej podatne na stal. Aby wzmocnić efekt, najlepiej nałożyć na ostrze specjalne wzmocnienie (można używać tylko jednego na raz). Uniwersalną opcją jest olej srebrny, ale bardziej efektywnie zadziałają oleje specjalistyczne. (po szczegóły, zobacz Alchemia). Po dokładnym przestudiowaniu tego bestiariusza praca wiedźmina stanie się znacznie łatwiejsza. Powodzenia, czarownice!
padlinożercy
Te papiery też mi się nie podobają. Nawet gdyby Temeria przeszła do ofensywy, być może wciąż mamy przed sobą zaawansowane jednostki nilfgaardzkie. Czarny robi głębokie naloty. Idą na tyły, jednoczą się ze Scoia'tael, sieją panikę i wycofują się. Pamiętam, co robiono w Upper Sodden podczas poprzedniej wojny. Uważam też, że trzeba iść przez lasy. W lasach nic nam nie grozi.
„Prawdopodobnie nie byłbym taki pewien. Geralt wskazał na ostatniego wisielca, który choć dyndał przede wszystkim, zamiast nóg był rozdarty pazurami, zakrwawionymi kikutami z wystającymi kośćmi. - Wyglądać. To robota upiorów.
- Wampiry? Zoltan Khivay cofnął się i splunął. - Zjadacze zwłok?
- Dokładnie tak. W lesie w nocy trzeba uważać.
"Matko Kurrrrva!" skrzypiał Oak Marszałek Polny.
– Cóż, moje słowa są prawdziwe, ptaku – skrzywił się Zoltan Chivay. - Tak, mamy kłopoty. No i co z tego? Do lasu, gdzie są ghule, albo wzdłuż drogi, gdzie armia i maruderzy?
– Do lasu – powiedziała Milva z przekonaniem. - I w głębi. Lepsze upiory niż ludzie.
A. Sapkowski. „Chrzest ogniowy”
Do tej kategorii potworów zaliczają się dość podłe stworzenia, których główną dietą są zwłoki i inne zgnilizny, co nie przeszkadza im atakować żywych w celu urozmaicenia diety. A oni sami nie różnią się zbytnio wyglądem od zwłok. Z wyjątkiem ich mobilności. Większość padlinożerców uwielbia atakować od tyłu, wyskakiwać z wody, wygrzebywać się z ziemi lub skakać z sufitu. Nie lekceważ nawet najsłabszych przedstawicieli tej klasy potworów. Zdecydowanie zaleca się nałożenie na miecz oleju z padlinożerców (nie działa na utopców i pływaków) lub sztućców.
utopiec
Habitat: utopce to nocne stworzenia; pojawiają się na brzegach rzek, jezior i stawów.
Odporność: Utopce nie są pod wpływem trucizny, nie można ich oślepić, a ich rany nie krwawią. Utopce są całkowicie odporne na ogłuszenie i znak Axii i są nieustraszeni.
Słaby punkt: utopce są niezwykle podatne na srebro i można je powalić. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest styl szybki. Bardziej doświadczeni wiedźmini w walce z kilkoma utopcami stosują styl grupowy.
Taktyka: utopce zazwyczaj atakują w dużych grupach i pokonują wroga ze względu na swoją przewagę liczebną.
Alchemia: mózg utopca, kwas gynaceinowy, trucizna na zwłoki.
Przydatna rada: Słabość utopców może być zwodnicza. Te potwory uwielbiają wyskakiwać z wody za plecami, z reguły atakują w grupie, próbując cię otoczyć, potrafią się wycofać, zanurkować w bagno… ale tylko po to, by złośliwie zakraść się od tyłu. Bądź ostrożny.
Złoczyńcy stają się utopcami, których nędzna egzystencja zakończyła się w wodzie. Niezależnie od tego, czy utonęli, czy ich zwłoki wrzucono do wody, wszyscy zamieniają się w mściwe stworzenia żerujące na mieszkańcach nadmorskich osad.
Pławun
Habitat: męty - nocne stworzenia; pojawiają się na brzegach rzek, jezior i stawów.
Odporność: baseny nie są zatrute, a ich rany nie krwawią. Są nieustraszeni i odporni na ogłuszenia oraz Znak Aksji i nie można ich oślepić.
Słaby punkt: pływacy są niezwykle podatni na srebro i mogą zostać przewróceni. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest styl szybki. Bardziej doświadczeni wiedźmini w walce z kilkoma mętnikami stosują styl grupowy.
Przydatna rada: Po raz pierwszy pływacy spotykają się na bagnach pod Wyzimą. Aby znacznie ułatwić sobie życie, zaleca się zbadanie w tym momencie profitu odporności na truciznę w kategorii Wytrzymałość lub wcześniejsze wypicie eliksiru wilga.
Najsilniejsi i najniebezpieczniejsi utopiści nazywani są pływakami. Zwykli ludzie często nie rozróżniają pływaków i utopców, ponieważ stworzenia te stanowią równie poważne niebezpieczeństwo. Można jednak założyć, że większość straszliwych legend o utopionych przestępcach dotyczy bardziej pływaków niż topielców.
wampir
Habitat: ghule można znaleźć na polach bitew, cmentarzach i opuszczonych kryptach.
Odporność: ghule są odporne na większość trucizn.
Słaby punkt: ghule są podatne na srebro i olej z padlinożerców. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest styl władzy. Bardziej doświadczeni wiedźmini stosują styl grupowy w walce z kilkoma ghulami.
Taktyka: po powaleniu ofiary ghule otaczają ją i zaczynają pożerać żywcem.
Alchemia: limfa potwora, biały ocet i krew upiorów.
Przydatna rada: Podobnie jak wielu innych padlinożerców, lubią wyskakiwać z ziemi lub spadać z sufitu krypty i atakować od tyłu. Dlatego trzeba być czujnym i podążać za medalionem.
Wiara mówi, że ghule były kiedyś ludźmi, którzy kiedyś byli zmuszani do jedzenia zwłok. Kilka lat spędzonych w ciemnych kryptach zmieniło ich w straszne stworzenia. Wieczny głód upiorów można zaspokoić tylko ludzkim mięsem. Dlatego zabijają ludzi, pozostawiając na wpół zjedzone szczątki w odosobnionych miejscach swoich krypt.
Algul
Habitat: alguli żyją w miejscach starożytnych pochówków i opuszczonych kryptach.
Odporność: Alghule są odporne na zwykłe trucizny i nie można ich powalić.
Słaby punkt: alguli są podatne na srebro. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest styl władzy. Bardziej doświadczeni wiedźmini w walce z kilkoma alghulami stosują styl grupowy.
Taktyka: Alghuli powalają swoje ofiary, a następnie zjadają je żywcem.
Alchemia: trucizna zwłok, biały ocet i szpik kostny alg.
Przydatna rada: Podobnie jak wielu innych padlinożerców, lubią wyskakiwać z ziemi lub spadać z sufitu krypty i atakować od tyłu. Dlatego trzeba być czujnym i podążać za medalionem.
Alghuli to upiory, które żywią się zwłokami przez tyle lat, że słodki smak ludzkiego mięsa zmusił je do atakowania żywych ludzi i zjadania ich ciepłych ciał. Można je znaleźć w kryptach i na polu bitwy, najczęściej w otoczeniu prostych upiorów. Zwykli ludzie nie widzą różnicy między tymi padlinożercami. Tylko wiedźmini rozumieją, że alghuli są w rzeczywistości bardziej agresywnymi i niebezpiecznymi przeciwnikami.
Гzachwycać sięrok
Habitat: grawerzy pojawiają się tam, gdzie mogą znaleźć pożywienie. I żywią się padliną, od której wolą ludzkie zwłoki.
Odporność: Grawiry są odporne na pospolite trucizny i nie można ich powalić. Gruba skóra i silne mięśnie zapewniają im doskonałą ochronę przed uderzeniami.
Słaby punkt: rytownicy są podatni na srebro i olej z padlinożerców. Najskuteczniejszy sposób na wykorzystanie stylu władzy.
Taktyka: próbują powalić ofiarę, po czym pożerają ją żywcem.
Alchemia: trucizna zwłok, biały ocet i kości grawery.
Przydatna rada: Podobnie jak wielu innych padlinożerców, lubią wyskakiwać z ziemi lub spadać z sufitu krypty i atakować od tyłu. Dlatego trzeba być czujnym i podążać za medalionem.
Po wojnie z Nilfgaardem grawiry stały się prawdziwą katastrofą. Wcześniej słyszeli o nich tylko specjaliści, profesjonalni pogromcy potworów. Zwykły człowiek nie mógłby odróżnić graveira od ghula. A dziś każde dziecko zna na pamięć opis grawera. A ludzie mieszkający w pobliżu pola bitwy lub cmentarza uzupełniają ten opis malowniczymi opowieściami o straszliwej rzezi dokonanej przez te bezlitosne stworzenia.
cemetavr
Habitat: Cmentaury są dość rzadkie. Podobnie jak inni zjadacze zwłok, zwykle mieszkają na cmentarzach lub pojawiają się na polu bitwy.
Odporność: Cmentaury są odporne na zwykłe trucizny i nie można ich powalić ani ogłuszyć.
Słaby punkt: Cmentaury są podatne na srebro i olej z padlinożerców.
Taktyka: Cmentaury zawsze próbują powalić ofiarę, aby zjeść ją żywcem.
Alchemia: szczęka cmetaura, biały ocet i trucizna zwłok.
Przydatna rada: Podobnie jak wielu innych padlinożerców, lubią wyskakiwać z ziemi lub spadać z sufitu krypty i atakować od tyłu. Dlatego trzeba być czujnym i podążać za medalionem.
Dużo napisano o upiorach i grawirach, bo zwykli ludzie dość często spotykają te stworzenia, czy to na wojnie, czy podczas wizyty na cmentarzu. Cmentaury są znacznie rzadsze, ale jeśli pojawią się w miejscu pochówku, całkowicie je przechwytują. Wszystkie ghule szanują Cmentaury i uznają wyższość.
Vetala
Habitat: według legendy Vetala mieszka na cmentarzu miejskim w Wyzimie; to bardzo inteligentne stworzenie, które jest szanowane przez innych zjadaczy trupów.
Odporność: niewrażliwy na konwencjonalne trucizny i próby powalenia go; gruba skóra i splot mięśni stanowią dobrą ochronę przed uderzeniami.
Słaby punkt: podatny na srebro i olej z padlinożerców.
Taktyka: próbuje powalić ofiarę i zjeść ją żywcem.
Alchemia: kość grawery, biały ocet i trucizna zwłok.
Przydatna rada: Na pierwszym spotkaniu zastanów się dokładnie, ktoоWiększym potworem jest ten, który zjada zwłoki lub ten, który dostarcza te zwłoki...
Vetala to legendarne stworzenie, wymyślone przez zwykłych ludzi. Ich historie są kwintesencją miejskich legend, które są przekazywane ustnie i stają się coraz bardziej niewiarygodne w miarę ich opowiadania. Mówi się, że Vetala jest świadomym ghulem lub graveirem, który mieszka na miejskim cmentarzu i jest absolutnym mistrzem padlinożerców. Vetala nie tylko potrafi mówić jak człowiek, ale słynie również z wyrafinowanych manier. Mówi się, że Vetala woli trupy od żywych ciał. Rzadko atakuje ludzi, ale nawet w takich przypadkach okazuje zaskakującą uprzejmość.
Jaga
Habitat: Yagi to padlinożercy, którzy żyją w pobliżu osad ludzkich w jaskiniach i ruinach.
Odporność: nie są pod wpływem zwykłych trucizn i nie można ich powalić.
Słaby punkt: podatny na srebro i olej z padlinożerców.
Taktyka: jagi próbują powalić ofiarę i zjeść ją żywcem.
Alchemia: pyłek cienia, kryształy Albara, trucizna zwłok i zęby jagi.
Przydatna rada: Dobrze się palą i są stosunkowo łatwe do cięcia w stylu power. Najważniejsze, żeby nie pozwolić im atakować w dużych grupach i otaczać. Jeśli tak się stanie, możesz odrzucić Yag Aard i zabijać jednego na raz.
Yaga jest również znana jako nocna wiedźma, ponieważ wygląda jak stara brzydka kobieta, a także jest znana ze swoich czarujących psot. Te stworzenia żywią się ludzkim mięsem i chociaż chętnie jedzą zwłoki, jagi wolą świeże i wciąż ciepłe mięso. Yagi polują nocą i zbierają się w grupy podczas polowań, które Kmetowie nazywają „sabatami”. Uwielbiają oszukiwać swoje ofiary i kpić z nich, ale w opowieściach o lotach na miotłach i chatach na kurzych udkach nie ma ani słowa prawdy.
Wampiry
– A co z ich wampirem? - zapytał wiedźmina Zoltan Chivay. Czy wierzysz w tę historię?
Nie widziałem zmarłych. Nic nie mogę powiedzieć.
– To podróbka – zauważył Jaskier z przekonaniem. „Kmetowie mówią, że zmarli zostali rozerwani na strzępy. Wampiry nie rozrywają. Przegryzają tętnicę i piją krew, pozostawiając dwa wyraźne odciski kłów. Bardzo często ofiara przeżywa. Czytałam o tym w specjalnej książce. Były też ryciny przedstawiające ślady ugryzień wampirów na łabędzich szyjach dziewcząt. Potwierdź, Geralt.
- A co potwierdzić? Nie widziałem takich rycin. Tak, ja też nie radzę sobie z dziewczynami. Z łabędziami.
- Nie bądź sarkastyczny. Ślady ugryzień wampirów powinny spotkać się więcej niż raz lub dwa razy. Czy kiedykolwiek widziałeś wampira rozrywającego ofiarę na strzępy?
- Co nie jest, nie jest.
- W przypadku wyższych wampirów, nigdy - powiedział cicho Emiel Regis. „Z tego, co wiem, ani Alpy, ani Katakany, ani Muł, ani Brooks, ani Nosferat nie są okaleczani przez tak straszne okrążenie. Ale fleder i ekimma są bardzo niegrzeczni wobec ofiar.
– Brawo! Geralt spojrzał na niego ze szczerym podziwem: „Nie przegapiłeś ani jednego gatunku wampirów. I nie wymienił ani jednego mitycznego, istniejącego - tylko w bajkach. Tak, wiedza jest niesamowita. Dlatego nie można nie wiedzieć, że ekimmy i fledery nie występują w naszej strefie klimatycznej.
A. Sapkowski. „Chrzest ogniowy”
W grze spotkamy tylko trzech przedstawicieli tych opisanych przez Sapkowskiego w swoich książkach. Pochodzenie garkainów nie jest znane, najprawdopodobniej należy je przypisać podgatunkowi flederów. W każdym razie przed walką z nimi wskazane jest wypicie wierzby i czarnej krwi oraz nałożenie na miecz oleju przeciwko wampirom lub złotnikowi.
Фledeр
Habitat: Fleder to pomniejsze wampiry, które najczęściej polują w miejskich slumsach, w pobliżu cmentarzy lub poza ludzkimi osiedlami.
Odporność: to nieustraszone stworzenia odporne na ogłuszenie.
Słaby punkt: Fleder są podatne na srebro i olejek wampirzy.
Taktyka: atakują swoją ofiarę z powietrza i próbują ją ogłuszyć falą dźwiękową, aby wyssać krew.
Alchemia: limfa potwora i błona skrzydeł.
Przydatna rada: Podobnie jak padlinożercy, często atakują od tyłu. W dużej liczbie znajdują się w magazynie w pobliżu Urzędu Miasta Wyzimy. Odradzają się po każdym wejściu do lokacji z ulicy, co sprawia, że magazyn jest świetnym miejscem do pompowania.
Mówi się, że Fleder to martwi ateiści, którzy po pogrzebie stali się wampirami i wyszli z grobów. Uważa się również, że flederowie wolą atakować ludzi we śnie i puszczać im krew. A wśród Kmetów bardzo często wierzy się, że każdy, kto zostanie ugryziony przez fledera, sam staje się wampirem. Jasne jest, że takie stwierdzenie jest absurdalne.
Garkain
Habitat: garkainy to pomniejsze wampiry, zwykle spotykane na cmentarzach lub w opuszczonych budynkach.
Odporność: to nieustraszone stworzenia odporne na ogłuszenie.
Słaby punkt: garkainy są podatne na działanie srebra i olejku wampirów.
Taktyka: próbują ogłuszyć ofiarę, po czym wysysają jej krew.
Alchemia: ślina garkain, błona skrzydłowa i limfa potwora.
Przydatna rada: Chociaż są znacznie mniej powszechne niż Flederowie, sami w sobie są znacznie bardziej niebezpieczni. Unikaj walk z kilkoma garkainami jednocześnie.
Najbardziej przerażające wampiry, garkainy są jeszcze brzydsze niż fledery. A ponieważ fledery są powszechnie znane ze swojej nieatrakcyjności, można sobie wyobrazić, jak obrzydliwe są garkainy. Jak wszystkie wampiry, garkainy żywią się krwią, chociaż nie gardzą zarówno mięsem, jak i padliną. Często mylone są z gargulcami, ponieważ podczas polowania garkainy wolą chować się na dachach i stamtąd atakują swoje ofiary.
Alpy
Habitat: Alpy kryją się w jaskiniach, opuszczonych domach i ruinach, ale zawsze blisko ludzkich osiedli.
Odporność: Alpy są nieustraszone, odporne na ogłuszenie.
Słaby punkt: Alpy są podatne na srebro i olej z wampirów.
Taktyka: Alpy zawsze atakują niespodziewanie, próbując ogłuszyć ofiarę, a następnie wyssać jej krew.
Alchemia: potworna limfa, sól naezan i kły alpejskie.
Przydatna rada: Co dziwne, stosunkowo łatwy przeciwnik. Jeden po drugim są skutecznie niszczone w szybkim stylu. Przy nagromadzeniu trzech lub więcej ton alp koniecznie używając stylu grupowego, w przeciwnym razie zostaniesz ogłuszony i umrzesz.
Wokół tego stworzenia narosła niesamowita liczba mitów i niewiarygodnych legend. Z jakiegoś powodu ludzie uważają, że Alpy są w stanie zmienić się w czarnego psa lub jadowitą ropuchę. Wielu myli Alpy z sukubami, uważając te pierwsze za zdeprawowane potwory, które uwodzą pięknych młodych mężczyzn. Istnieją legendy, w których Alpy jawią się jako piękne stworzenia o cudownym, czarującym głosie.Niektórzy szczerze wierzą, że Alpy nie znoszą dziewic. Ale o tych stworzeniach można powiedzieć tylko jedno. Atakują niespodziewanie i cicho, a ich ofiary rzadko mają nawet czas na krzyk przerażenia.
Brooks
Habitat: Potoki najczęściej żyją w ruinach i opuszczonych osadach ludzkich, rzadziej w jaskiniach i grotach.
Odporność: to nieustraszone stworzenia odporne na ogłuszenie.
Słaby punkt: Brooks jest podatny na działanie srebra i olejku wampirzego.
Taktyka: Brooks zawsze atakuje niespodziewanie, próbując ogłuszyć ofiarę, a następnie wysysać jej krew.
Alchemia: potworna limfa, sól naezan i krew z bruxy.
Przydatna rada: O rząd wielkości silniejszy niż Alpy. Zaleca się niszczenie pojedynczo.
Legendy mówią, że bruksa nocą poluje na atrakcyjnych młodych mężczyzn, a złapawszy swoją ofiarę, wysysa jej krew do kropli. Wampir porusza się cicho w ciemności, więc jej atak jest zawsze nieoczekiwany. Brooksa potrafi przybrać wygląd pięknej dziewczyny, dlatego często mylona jest z syreną. Jednak długie kły Brooksy i jej niezaspokojone pragnienie krwi zawsze ją zdradzają.
Prizaki
- Tak - powtórzył krasnolud. „Nie możesz wymyślić lepszego miejsca do spania.” Cmentarz Elfów. Jeśli dobrze pamiętam, wiedźminie, wspominałeś ostatnio o upiorach? No wiesz, czuję je między tymi kopcami. Wszystko musi tu być. Upiory, grawiry, wampiry, upiory, duchy elfów, duchy - cały pakiet! Wszyscy tam siedzą i wiesz, co teraz myślą? Że, jak mówią, nie trzeba szukać obiadu, przyjechał sam.
- Możemy wrócić? - zasugerował Jaskier szeptem. „Może uda nam się stąd wydostać, póki jeszcze trochę zobaczymy?”
– Kobiety nie zrobią ani kroku – warknęła ze złością Milva. „Dzieci upadają z wyczerpania. Konie są zmęczone. On sam nalegał, Zoltan, trochę więcej, jeszcze pół wiorsty, powtórzył, wciąż stado, trajkotał. Co teraz? Przenieść dwa stada z powrotem? Gówno to wszystko! Cmentarz to nie cmentarz, szkoda to nie szkoda, nocujemy tam, gdzie go dostaliśmy.
- Zgadza się - podtrzymał wiedźmin, zsiadając z konia. - Nie panikuj. Nie każdy cmentarz jest pełen potworów i duchów. Nigdy nie byłem w Feng Karn, ale gdyby to było naprawdę niebezpieczne, to bym o tym słyszał.
A. Sapkowski. „Chrzest ogniowy”
Mimo swojej bezcielesności są jednak bardzo poważnymi przeciwnikami, nawet samotnymi. Jeśli z jakiegoś powodu zapomniałeś w domu lub zgubiłeś srebrny miecz, olejek anti-ghost uratuje Cię. Jeśli srebrny miecz jest na swoim miejscu, przyda ci się również, ale oprócz niego nadal możesz użyć złotnika. Przyda się również eliksir z wierzby.
barghest
Habitat: barghesty to duchy, które przychodzą na ten świat z tamtego świata dopiero po tym, jak zostaną tutaj wezwane.
Odporność: barghesty są nieustraszone i odporne na trucizny. Kiedy wchodzą na ten świat, przybierają postać fizyczną, przez co podlegają bólowi i ogłuszeniu, choć w mniejszym stopniu niż inne stworzenia.
Słaby punkt: Barghesty są podatne na działanie srebra i można je również dość łatwo powalić. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest styl szybki. Bardziej doświadczeni wiedźmini w walce z kilkoma barghestami stosują styl grupowy.
Taktyka: starają się otoczyć ofiarę całym stadem. Barghesty nie działają w pojedynkę.
Alchemia: kły zwierzęce, ektoplazma i pyłek śmierci.
Przydatna rada:Barghesty mogą nie tylko pojawić się znikąd, ale także prosty kundel nocą w przeklętej wiosce może zamienić się w barghesta. Bądź więc czujny.
Uważa się, że barghesty to duchy, które zmaterializowały się w upiorne psy i nawiedzają żywych ludzi. Według niektórych wierzeń te potwory są omenem Dzikiego Gonu. Inne legendy mówią, że barghesty są ucieleśnieniem boskiej kary i uosobionej zemsty. I tylko w jednym wszystkie historie są zgodne: barghesty są zawsze bezwzględne wobec żywych stworzeń.
Duch
Habitat: Odwiedzają miejsca swojej śmierci lub pochówku; duchy nie należą do tego świata, czasami wracają na wezwanie magii, ale częściej są opóźniane przez niedokończone sprawy.
Odporność: odporny na ślepotę i krwawienie; nieustraszony i odporny na trucizny; nie są dotknięte bólem i nie są powalone.
Słaby punkt: podatny na srebro i olejek duchów.
Taktyka: cierpienie doświadczane przez potępionych powoduje rany, które zadają.
Alchemia: pyłek śmierci i ektoplazma.
Przydatna rada: Nie daj się otoczyć. Wydostań się z otoczenia, wykonując salta przez upiorne głowy przeciwników. Duchy są dość łagodne i niezbyt mądre, dlatego łatwo jest je rozproszyć i zabić jednego po drugim.
Jeśli chcesz pozbyć się ducha, musisz najpierw znaleźć jego ciało. Spróbuj przeszukać teren nie poświęcony lub w rogu cmentarza, na którym pochowani są przestępcy. Kiedy wykopiesz trupa, przekonasz się, że nie zgniło, a krew zamarzła na jego ustach. Przebij zwłoki osikowym kołkiem, odetnij głowę, połóż ją u stóp zwłok i podpal ciało jako gwarancję. Potem duchy nigdy nie wracają. Chyba że coś źle zrozumiałeś. Jeśli nawalisz, to koniec
Ifrit
Habitat: Ojczyzną efreetów jest Sfera Ognia. Czarownicy, którzy opanowali żywioł ognia, mogą przyzywać efreetów i zmuszać ich do służby.
Odporność: odporny na prawie wszystkie efekty, zwłaszcza ogień; ifryty są mieszkańcami innego świata, więc nie można ich powalić ani ogłuszyć.
Słaby punkt: podatny na srebro i olejek duchów.
Taktyka: leci w powietrzu; używa ognia w walce.
Alchemia: piryty i ektoplazma.
Przydatna rada: Ponieważ ifryty są zwykle narzucane na ciebie przez złego maga, często ma sens zabicie maga bez rozpraszania się jego ognistymi sługami. Potem umrą same ifryty.
Ifrit jest pomniejszym geniuszem ognia lub, jak mówią, żywiołakiem. Nie spełnia pragnień, nie buduje pałaców i nie daje bogactwa, ale tak naprawdę służy magowi, który tak bardzo przestudiował żywioł ognia, że był w stanie ujarzmić ifryt. Ifrit może zostać wezwany tylko przez czarownika, który dobrze rozumie naturę płomienia i całkowicie poświęci się badaniu jego tajemnic. Te stworzenia są zależne od żywiołu ognia i jeśli uznają maga za godnego, chętnie przychodzą na wezwanie, a następnie wiernie mu służą, wypełniając jego polecenia.
południe
Habitat: na polach uprawnych i łąkach pojawiają się middens; pojawiają się około południa, są duchami, ale zachowują silny związek ze światem przyrody, widzą żywych, ale ich nie rozumieją, bo umarli nie słyszą żywych.
Odporność: nie podlega ślepocie i krwawieniu; nieustraszony i odporny na truciznę i ból.
Słaby punkt: podatny na srebro i olejek duchów.
Taktyka: w stanie łapać promienie słoneczne i oślepiać nimi wrogów.
Alchemia: pył śmierci, pyłek światła i ektoplazma.
Przydatna rada: Czasami południa może być trudne do wykrycia wśród kłosów na polu, więc uważnie obserwuj swój medalion, aby nie dać się zaskoczyć.
Kobiety w południe rodzą się w południe z upału, smutku i potu oracza. W gorącej mgle nad polami gromadzą się i tańczą dziko, tworząc małe wiry. Popołudnia nie lubią, gdy ktoś na nie patrzy. Ci, którzy je oglądają, powinni z nimi tańczyć. Po zachodzie słońca przestają tańczyć południa, a porwana osoba od dawna nie żyje ze strachu i wycieńczenia.
o północy pani
Habitat: na polach i łąkach pojawiają się nocne sowy; można je znaleźć po zmroku, gdy księżyc jest wysoko na niebie; są duchami, ale zachowują silny związek ze światem przyrody, widzą żywych, ale ich nie rozumieją, ponieważ umarli nie słyszą żywych.
Odporność: odporny na ślepotę i krwawienie; nieustraszony i odporny na truciznę i ból.
Słaby punkt: podatny na srebro i olejek duchów.
Taktyka: w stanie zbierać światło księżyca i oślepiać nim wrogów.
Alchemia: pyłek śmierci, pyłek cienia i ektoplazma.
Przydatna rada: Północy mogą być czasami trudne do wykrycia wśród kłosów kukurydzy na polu, więc uważnie obserwuj swój medalion, aby nie dać się zaskoczyć.
Północy rodzą się z księżyca, wiatru i ziemi stygnącej z upału dnia. Unoszą się nad ziemią i wirują w dzikim tańcu, którego śmiertelnicy nie powinni oglądać. Jeśli śmiertelnik zostanie przyłapany na podglądaniu, zostaje oślepiony przez światło księżyca i wciągany w krąg, w którym zmuszony jest tańczyć aż do śmierci, czasami tacy śmiertelnicy sami stają się wtedy nocnymi sowami
Ornitozaury
— Bazyliszek — ciągnął dziobowaty z podwyższenia, opierając się na kiju jak strażnik na halabardzie — to najbardziej jadowity gad na świecie! Bazyliszek jest bowiem królem wszystkich węży! Gdyby bazyliszków było więcej, nasz świat zniknąłby bez śladu! Na szczęście ten potwór jest rzadki, ponieważ rodzi się z jaja koguta. A sami wiecie, ludzie, że nie każdy kogut składa jajka, ale tylko taki bachor, który na sposób piania zastępuje innego koguta ogonem.
Publiczność zareagowała śmiechem na żart. Tylko Ciri nie śmiała się, cały czas uważnie przyglądając się stworowi, który zirytowany hałasem wił się, uderzał o pręty klatki i gryzł je, na próżno usiłując w ciasnych kwaterach rozpościerać skrzywione skrzydła.
„Z jaj złożonych przez takiego koguta” – pociągnął dziobowaty – „powinny się wykluć sto jeden wąż!” A kiedy z jajka wykluwa się bazyliszek...
- To nie bazyliszek - zauważyła Ciri, wgryzając się w gruszkę. Ten z dziobami spojrzał na nią z ukosa.
A. Sapkowski. „Godzina pogardy”
Wszyscy przedstawiciele ornitozaurów to zabójcze potwory, które potrafią zabić wiedźmina nawet w pojedynkę. Nawet najsłabszych z nich, Karkatryków, nie należy lekceważyć. Co można powiedzieć o bazyliszkach – grupa tych stworzeń jest w stanie pożreć nawet doświadczonego wiedźmina dla słodkiej duszy. Postaraj się rozproszyć przedstawicieli tej rodziny i zabić jednego po drugim. Również dobrze palny.
Bazyliszek
Habitat: Kakatry gnieżdżą się w jaskiniach i ciemnych piwnicach.
Odporność: odporny na większość trucizn, trudny do powalenia.
Słaby punkt: Kakatry są podatne na działanie srebra i oleju z ornitozaurów.
Taktyka: kogut zawsze próbuje niespodziewanie zaatakować i zatruwa ofiarę swoją trucizną.
Alchemia: toksyna, oczy i pióra cocatrix.
Przydatna rada: Aby je powalić, uderz Aard szarżą znaku. Oszołomiony Cockatrix = Martwy Cockatrix.
Cockatrix wylęga się z jaja złożonego przez koguta, który skrzyżował się z innymi kogutami. W tym samym czasie ropucha musi inkubować to jajo przez czterdzieści cztery dni. Ta właśnie ropucha staje się pierwszym pokarmem wyklutego stworzenia. Cockatrice nienawidzi wszystkich żywych istot i jest w stanie zamienić człowieka w kamień jednym spojrzeniem. Tylko ten odważny człowiek jest w stanie pokonać kuroliszka, który uzbroi się w lustro, gdyż lustro odbija mordercze spojrzenie i obraca je przeciwko jaszczurce, zamieniając go w kamień.
Wyvern
Habitat: wiwerny żyją na pustyni lub w pobliżu osad ludzkich; są częścią naturalnego ekosystemu; Łatwo oswojone przez druidów.
Odporność: chronione przed ogłuszeniami i truciznami.
Słaby punkt: podatny na srebro i olej z ornitozaurów.
Taktyka: zanurkuj na wroga i spróbuj go powalić i zatruć trucizną.
Alchemia: toksyna i błona skrzydłowa, gruczoły trucizn.
Przydatna rada: Jeśli nie nauczyłeś się jeszcze odporności na trucizny, teraz jest na to czas. Będziesz także potrzebował Wilgi.
Niestety, wiwerny często mylone są ze smokami. Na widok gada lecącego w kierunku stada owiec Kmet wpada w panikę. Czekają na wybuch ognia, masakrę i cały ten cyrk z dziewczynami. Wiwerny polują na owce, ale nie zieją ogniem ani nie zagrażają całej wiosce. A dziewczynom są absolutnie obojętne.
wiwerna królewska
Habitat: wiwerny królewskie są większe i bardziej niebezpieczne niż wiwerny zwykłe; mieszkają na pustyni, często w górach, ponieważ lubią budować gniazda na klifach; atakuj każdą istotę, która wejdzie na ich terytorium.
Odporność: chroniony przed ogłuszeniami, truciznami i nieustraszonym.
Słaby punkt: podatny na srebro i olej z ornitozaurów.
Taktyka: rzucają się na wroga, próbują go powalić i zatruć swoją trucizną; są sprytniejsze niż zwykłe wiwerny i dlatego trudniej je pokonać.
Alchemia: toksyna i błona skrzydłowa, gruczoły trucizn.
Przydatna rada: To samo dotyczy zwykłej wiwerny, z tą różnicą, że stwór ten jest wielokrotnie groźniejszy.
Samica wiwerny królewskiej jest mniejsza, ale bardziej przebiegła i bardziej jadowita niż samiec. Potrafi wykazywać agresję zarówno wobec samców, jak i innych kobiet. Jest doskonałym przykładem tego, jak z królestwa zwierząt rozwinęły się relacje interseksualne. co było do okazania
Mistrz Dorregaray, Przeciw instytucji małżeństwa.
Bazyliszek
Habitat: bazyliszki najczęściej zamieszkują ciemne, wilgotne jaskinie i opuszczone gałęzie kanałów.
Odporność: odporny na większość trucizn; są trudne do ogłuszenia.
Słaby punkt: bazyliszki są podatne na srebro i olej z ornitozaurów.
Taktyka: Najgroźniejszą bronią bazyliszka jest jego jad, jedna z najsilniejszych toksyn na świecie.
Alchemia: trujące gruczoły.
Przydatna rada: Znaleziony w dużych ilościach na wyspie Pani Jeziora w IV akcie. Bądź ostrożny. Tłum bazyliszków pożre cię bardzo blisko. Postaraj się wywabić ich pojedynczo, a przed rozpoczęciem bitwy podpal znak Igni. Bazyliszki dają DUŻO doświadczenia, więc postaraj się je wszystkie zniszczyć.
Ludzie nazywają bazyliszki królami pustyń Zerrikan i bardzo często mylą je z papużkami. Według legendy te stworzenia nienawidzą wszystkich żywych istot tak bardzo, że ich oddech sprowadza śmierć, a ich oczy zamieniają ludzi w kamień. W bajkach bazyliszek zostaje zabity przez odsłonięcie lustra przed jego pyskiem. Potwór rzekomo umiera od własnego zabójczego spojrzenia. Jak jednak wiedźmini lubią żartować, jedynym sposobem na zabicie bazyliszka lustrem jest uderzenie nim bestii w głowę.
Mięsożerne rośliny
Rośliny zabójcze to bardzo niebezpieczni przeciwnicy. Po pierwsze mają zwyczaj niespodziewanie wyrastać z ziemi za twoimi plecami, po drugie plują trujące ciernie na przyzwoitą odległość, a po trzecie są odporne na większość efektów. Zanim zaczniesz na nie polować upewnij się, że poznałeś już znak Igni lub przynajmniej posiadasz pochodnię.
Przegorzan
Habitat: przegorzan rośnie w miejscach mordów lub na grobach ofiar tych zbrodni. To magiczne rośliny zrodzone z klątwy, przepełnione nienawiścią i złą wolą.
Odporność: przegorzan jest odporny na wszelkie wpływy na mózg (strach, ogłuszenie, znak Axii); nie odczuwają bólu, nie można ich otruć, oślepić, powalić, a ich rany nie krwawią.
Słaby punkt: te stworzenia są podatne na srebro i bardzo wrażliwe na ogień.
Taktyka: Przegorzan rośnie na ziemi jak rośliny, ale jest w stanie strzelać do trujących cierni.
Alchemia: zarodniki i kłącza Echinops.
Przydatna rada: Przed rozpoczęciem ataku rozkaż Geraltowi stanąć blisko rośliny, on sam nie zawsze myśli o tym. jeśli czujesz, że śmierć cichnie na karku, po prostu uciekaj. Przegorzan nigdzie się nie wybiera.
Echinops, straszne rośliny, rosną na miejscu potwornych zbrodni. Te stworzenia są chętne do zemsty na przestępcach, ale nie oszczędzają tych biednych ludzi, którzy przez przypadek zabłądzili na ich terytorium.
Archespor
Habitat: archespory pojawiają się albo w miejscach szczególnie brutalnych mordów, albo na grobach ofiar takich zbrodni.
Odporność: archespory są odporne na wszelkie wpływy na mózg (strach, ogłuszenie, znak Axius); nie odczuwają bólu, nie można ich otruć, oślepić, powalić, a ich rany nie krwawią.
Słaby punkt: archespory są wrażliwe na srebro i bardzo wrażliwe na ogień.
Taktyka: archespory strzelają zatrutymi kolcami.
Alchemia: zarodniki i archespory śluzu.
Przydatna rada: Przed rozpoczęciem ataku rozkaż Geraltowi stanąć blisko rośliny, on sam nie zawsze myśli o tym. jeśli czujesz, że śmierć cichnie na karku, po prostu uciekaj. Archespory nigdzie się nie wybierają.
Czasami ludzie popełniają takie zbrodnie, które wywołują u ludzi przerażenie i obrażają bogów. Zła wola przestępcy i ogrom jego czynu stają się rodzajem przekleństwa, które ożywia archespory. Te stworzenia atakują niewinne stworzenia z nienawiścią i mszczą się, dopóki nie zostanie wymierzona sprawiedliwość.
Zwierzęta
"Więc co to jest?" Zoltan prychnął, machając laską popiołu. - Kto więc w naszym pasie rozdarł tę kobietę i faceta? Rozdarłeś się w przypływie rozpaczy?
- Lista stworzeń, którym można przypisać taki czyn, jest dość długa. Otwiera ją wataha dzikich psów, częste nieszczęście lat wojny. Nie masz pojęcia, do czego zdolne są te psy. W rzeczywistości połowę ofiar przypisywanych potworom Chaosu należy przypisać dzikim kundlowi.
A. Sapkowski. „Chrzest ogniowy”
Dzikie zwierzęta nie są szczególnie niebezpieczne. Stalowy miecz pozwala uporać się z nimi w ciągu kilku chwil.
Pies
Habitat: psy są zwierzętami domowymi, nawet bezpańskie psy mają tendencję do życia bliżej ludzkich siedlisk.
Odporność: no.
Słaby punkt: psy łatwo się boją, można je po prostu powalić. Doświadczeni wiedźmini stosują styl grupowy w walce ze sforą psów.
Taktyka: psy atakują grupami, pokonując ofiarę z powodu przewagi liczebnej.
Alchemia: kły i wątroba zwierzęcia, tłuszcz zwierzęcy.
Przydatna rada: O ile nie masz zamiaru ukończyć zadania Gravedigger Flayer lub sam nie lubisz psów, nie ma innego powodu, aby zabijać psy w grze.
Każdy, kto twierdzi, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, po prostu nigdy nie oswoił wiwerny.
Anonimowy druid.
Wilk
Habitat: wilki żyją na wolności, gdy są głodne, zbliżają się do ludzkich osiedli i polują na zwierzęta domowe.
Odporność: no.
Słaby punkt: podatny na próby powalenia; przeciwko wilkom szczególnie skuteczny jest styl szybki; doświadczeni wiedźmini wykorzystują styl grupowy do walki z wieloma wilkami.
Taktyka: Wilki atakują stadami, zyskując przewagę liczebną.
Alchemia: pazury i wątroba.
Przydatna rada: Zachowaj jedną skórkę jako prezent dla Driady Morenn. Przyda się 😉
Tej zimy spadło tyle śniegu, że musieliśmy wykopać tunel, żeby dostać się do toalety, i wróciliśmy z soplami w spodniach. Wilki wyszły z lasu i zjadły całe bydło, a następnie otoczyły dom. Wyli jak szaleni. Czuliśmy się jak te trzy małe świnki.
Woda
Woda obok wiedźmina zakołysała. Jaskier krzyknął. Wyłupiasty potwór, który wyłonił się z piany, zamachnął się na Geralta postrzępionym, przypominającym kosę ostrzem. Geralt trzymał miecz w dłoni od chwili, gdy woda zaczęła się burzyć, więc teraz tylko odwrócił się i dźgnął potwora w obwisłe, łuskowate wole. Natychmiast odwrócił się w innym kierunku, gdzie pojawiła się druga fala i pojawiło się coś w dziwnym hełmie i czymś przypominającym zieloną miedzianą zbroję. Szerokim zamachem miecza wiedźmin odbił czubek wymierzonej w niego krótkiej włóczni i zamaszystym cięciem w zębaty pysk ryby węża natychmiast odskoczył z powrotem na krawędź półki, rozpryskując wodę...
A. Sapkowski „Miecz przeznaczenia”
Mermen to przeciwnicy o średnim stopniu trudności. Nic szczególnie wybitnego, ale nie warte relaksu. Jednak nawet wśród tej wojowniczej rasy czasami zdarzają się kochający pokój przedstawiciele, z którymi w razie potrzeby można spróbować negocjować.
Wojownik wody
Habitat: wychodzą na brzeg, by bronić swoich podwodnych posiadłości lub plądrować ludzkie osiedla.
Odporność: nie dotknięty ogniem.
Słaby punkt: jeśli uda im się zapalić, nadal są wrażliwe na ogień i podatne na oślepienie.
Taktyka: pokrywają pazury olejkami, które powodują wielki ból; często cieszą się poparciem księży.
Przydatna rada: Zanim zmierzysz się z wojownikami, zabij kapłanów, którzy ich leczą.
Alchemia: pęcherz, łuski i ścięgna syrena.
Pojawienie się na lądzie wojowników syren jest oznaką przestępstwa popełnionego na rybakach: naruszenia ich granic lub jednego z tabu jednej z ich wielu religii. Podstawowym obowiązkiem wojowników jest ochrona granic podwodnych królestw, rzadko występują jako agresorzy, szukając zemsty za wyrządzone krzywdy. Ale w obu rolach działają precyzyjnie i chłodno. Nie wahają się poświęcić życia dla podwodnych bóstw.
Kapłan Wody
Habitat: rzadko udają się na ląd, z wyjątkiem być może na czele oddziału wojowników lub dla potrzeb religijnych.
Odporność: niewrażliwy na ogień i zaklęcia.
Słaby punkt: jeśli uda im się zapalić, nadal są wrażliwe na ogień i podatne na oślepienie.
Taktyka: kapłani pomagają swoim wojownikom magią - potrafią leczyć sojuszników i oślepiać przeciwników.
Alchemia: bańka i łuski wody, kamienie z Iz.
Przydatna rada: Zabij ich w pierwszej kolejności, aby nie dać możliwości uzdrowienia swoich bliskich.
Mermen to pradawna czująca rasa. Czczą swoich bogów, a kapłani zajmują się sprawami świętymi. Wśród ryboludzi kwitną kulty podwodnych bóstw, które są albo nieznane ludziom, albo ich przerażają. Podwodni bogowie zwykle użyczają swojej mocy kapłanom, aby mogli przeklinać i zaklinać.
Kikimory
– Nie byłeś tu od jakichś dwóch lat? ALE? Dlaczego nigdzie nie usiądziesz? Skąd to się wzieło? I do diabła z tym, nie ma znaczenia, skąd pochodzi! Hej, niech ktoś tu przyniesie piwo! Usiądź, Geralt, usiądź. Mamy tutaj, wiesz, co się u diabła dzieje, bo jutro jest jarmark. Cóż, co tam masz, rozłóż to!
- Następnie. Wyjdźmy.
Tłum był już trzy razy większy, ale wolna przestrzeń wokół osła nie zmniejszyła się. Geralt odwrócił koc. Tłum sapnął i cofnął się. Caldemain szeroko otworzył usta.
„Boże, Geralt? Co to jest?
- Kikimorę. Czy będzie dla niej jakaś nagroda, sir voit?
Caldemain przestąpił z nogi na nogę, patrząc w dół na pajęcze ciało pokryte wyschniętą czarną skórą, na szkliste oko z pionową źrenicą, na przypominające igły kły w zakrwawionej paszczy.
- Gdzie gdzie...
- Na tamie cztery wiorsty ze wsi. Na bagnach. Tam, Caldemain, wygląda na to, że ludzie umierają. Dzieci.
- Aha, świetnie. Ale nikt... Kto by pomyślał... Hej, ludzie, do domu, do pracy! Tutaj nie jesteś farsą! Zamknij to, Geralt. Muchy lecą. W pokoju Voight po cichu chwycił dzban piwa i wypił go na dno, nie podnosząc wzroku. Wziął głęboki oddech, poruszając nosem.
A. Sapkowski. 'Mniejsze zło'
Trudny i niebezpieczny przeciwnik. Odporność na trucizny stanie się dla ciebie niezbędna. Przed walką z dużą liczbą tych stworzeń dobrze się przygotuj, zbierając eliksiry.
pracownik Kikimory
Habitat: Robotnicy kikimora rzadko oddalają się od swoich kolonii, chyba że szukają pożywienia.
Odporność: nie podlega ślepocie i krwawieniu.
Słaby punkt: wrażliwe na srebro i olejek insektoidowy, mogą zostać powalone.
Taktyka: są ślepi, ale wyczuwają wibracje i zapachy; pluć kwasem; zapachy służą do komunikacji z innymi kikimorami.
Alchemia: tchawica i toksyna.
Przydatna rada: Spacerując uliczkami wyzimskiej dzielnicy handlowej, nie odpoczywaj. Pracownicy Kikimory często lubią złośliwie wyskakiwać ze sterty śmieci.
Kikimory to żywa zniewaga dla bogów, najbrzydszych stworzeń na świecie. Obrzydliwe ze względu na podobieństwo do pająków, a nawet najmniejsze z nich – robotnice – są zabójcze. Tak mówią ludzie niewykształceni, przesądni i głupi. Prawda jest zupełnie inna! Robotnicy Kikimora rzadko pojawiają się w pobliżu ludzkich osiedli, a nawet wtedy atakują tylko wtedy, gdy są w niebezpieczeństwie. Czy na świecie jest coś piękniejszego niż kikimora, symbol ciężkiej pracy, pomysłowości i dalekowzroczności?
Mistrz Dorregaray, Cudowny Świat Insektoidów.
Wojownik Kikimory
Habitat: wojownicy kikimorów chronią swoją królową i robotnice, gdy kopią tunele lub szukają pożywienia.
Odporność: odporny na prawie wszystkie efekty, w tym na ślepotę i powalenie; zapachy służą do komunikacji z innymi kikimorami.
Słaby punkt: wrażliwe na srebro i oleje owadzie.
Taktyka: podczas walki wojownicy plują kwasem, który oślepia wroga i powoduje wyniszczający ból.
Alchemia: tchawica, gruczoły trujące i toksyna.
Przydatna rada: Tylko bardzo doświadczeni wiedźmini będą w stanie wytrzymać jednocześnie dwóch lub trzech wojowników Kickmor. Nie wspinaj się na szał, zabijaj jeden po drugim. Dobry do podpalenia.
Rzeczywiście, trudno znaleźć bardziej brzydkie stworzenie. Widok tego karalucha lub pająka powoduje omdlenia u kobiet i obrzydzenie u mężczyzn. Od wojowników kikimorów pachnie jak bagno. W związku z tym usilnie domagam się usunięcia próbki nr 88 z audytorium uniwersyteckiego. I od razu odpowiem na twoje pytanie: co wtedy z tym zrobić, powiem - wrzuć to do gnojówki.
Od apelu do rektora Uniwersytetu w Oxenfurcie.
Mutanty
Ta kategoria przeciwników jest wyłącznie wynalazkiem twórców. Refleksje na temat tego, czy możliwe jest wskrzeszenie Zakonu Wiedźminów w nowej formie i nowej jakości. Mimo wszystkich okropności z nimi związanych, warto posłuchać słów ich twórców. W końcu nagle pojawiło się więcej potworów, a zakon wiedźminów podupadał. Kto wie, może w rozumowaniu Salamandr było jakieś racjonalne powiązanie? Warto udzielić jednej przydatnej rady dotyczącej walki z tymi przeciwnikami: ten przeciwnik jest bardzo silny, prawie tak silny jak sam Geralt. Dlatego nie powinieneś wspinać się na szał, ale warto aktywnie używać eliksirów.
zmutowana bestia
Habitat: te stworzenia wywodzą się z nieudanych eksperymentów Salamand, które miały na celu stworzenie doskonałych mutantów.
Odporność: jak bardzo mądrzy i wyszkoleni ludzie.
Słaby punkt: z żelaznym mieczem zaleca się szybki styl.
Taktyka: te stworzenia są niesamowicie szybkie i zwinne, co aktywnie wykorzystują w walce. Najlepiej używać szybkich sztuczek.
Alchemia: przysadka mózgowa, ścięgna i kły zwierzęcia.
Wydaje się, że wypróbowana metoda mutacji do niczego nie doprowadziła. W wyniku eksperymentu narodziły się szybkie, wytrzymałe i agresywne, ale zupełnie nierozsądne stworzenia. Są bliżej zwierząt niż ludzi. Oczywiście nie oznacza to, że nie znajdziemy dla nich zastosowania. Wręcz przeciwnie, uproszczony proces mutacji pozwoli nam szybko stworzyć tyle tych stworzeń, ile tylko zechcemy, i będą idealnym sposobem na szerzenie chaosu i horroru na tym świecie.
Mutant
Habitat: te stworzenia wywodzą się z nieudanych eksperymentów Salamand, które miały na celu stworzenie doskonałych mutantów.
Odporność: jak bardzo silni i wyszkoleni ludzie.
Jak niszczyć: Zalecany jest szybki styl.
Taktyka: te stworzenia są powolne, ale bardzo silne. Gruba skóra i silne mięśnie zapewniają im dobrą ochronę przed ciosami. Najskuteczniejszym sposobem jest użycie siłowych metod.
Alchemia: mutagen przysadki, wątroby, kłów i bestii.
Eksperyment S nie spełnił naszych oczekiwań. Okazał się bestialskim mutantem o nadludzkiej sile, niesamowitym okrucieństwie i tylko niewielkim ułamku inteligencji. Na szczęście właściciele byli zadowoleni. Eksperyment S zajmie miejsce w ich planach. Co więcej, zaczyna mi się wydawać, że wszystkie te plany właścicieli opierają się na wykorzystaniu właśnie takich stworzeń.
Zmutowany zabójca
Habitat: Są to mutanty powstałe w niektórych eksperymentach z użyciem wiedźmińskich eliksirów i formuł; bezwarunkowo służą Zakonowi Płonącej Róży w oddziałach szturmowych.
Odporność: nie odczuwaj bólu ani strachu; odporny na zaklęcia, w tym znak Axii; nie można ich rozbroić; są odporne na precyzyjne trafienia, powalenia i ogłuszenia.
Słaby punkt: może zostać zraniony stalową bronią.
Taktyka: szybkość i mobilność; ich umiejętności bojowe odpowiadają umiejętnościom oddziału szturmowego, chociaż ich zbroja jest gorsza; zadają celne i bolesne ciosy.
Alchemia: mutagen i przysadka.
Niewzruszona wiara, siła i odwaga – to motto Starszych Braci. Te cechy są niezbędne do zwycięstwa, ale niewystarczające, nie można lekceważyć podstawowych zasad sztuki wojennej. Tworząc nowe jednostki rycerzy nie powinniśmy zapominać o jednostkach pomocniczych, dadzą one naszej armii elastyczność, jaką nie może pochwalić się żadna inna armia na świecie.
Starszy brat
Habitat: Są to mutanty powstałe w eksperymentach z użyciem wiedźmińskich eliksirów i formuł; to nadludzie i doskonali żołnierze, którzy wiernie służą Zakonowi Płonącej Róży w oddziałach szturmowych.
Odporność: nie odczuwaj bólu i strachu; chronione przed zaklęciami, w tym znakiem Aksy; nie można ich rozbroić, powalić ani ogłuszyć.
Słaby punkt: podatny na broń stalową.
Taktyka: są niezdarni, ale dobrze uzbrojeni i silni; umiejętnie posługiwać się bronią; uderzenie może być ogłuszające.
Alchemia: mutagen i przysadka.
Z wielką dumą i pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że eksperyment zakończył się sukcesem. Stworzona przez nas rasa nadludzi spełniła nasze oczekiwania, a Jakow z Aldersbergu będzie zadowolony. Połączenie inteligencji, wytrzymałości i brutalnej siły, które powstrzymuje jedynie lojalność wobec Zakonu Płonącej Róży, to przyszłość naszego świata.
zamów ogar
Habitat: te stworzenia są szkolone i wysyłane do walki przez strażników Starszych Braci; psy są ubrane w zbroje i wyróżniają się szczególnym gniewem.
Odporność: Odporny na ogłuszenie i nieustraszony.
Słaby punkt: podatne na ostrza ze stali.
Taktyka: psy rozkazowe są opuszczane przez zmutowanych strażników; służą jako uzupełnienie innych dywizji Zakonu.
Alchemia: mutagen, wątroba i kły bestii.
Przydatna rada: Jeśli zdecydujesz się chronić wiedźmińskie sekrety w prologu, te straszliwe stwory spotkają Cię w grze znacznie później.
W pierwszym etapie eksperymenty przeprowadzaliśmy tylko na zwierzętach. Wyhodowaliśmy zmutowanego psa i udało nam się zweryfikować, czy formuły eliksirów są prawidłowe, a stosując je u ludzi, otrzymamy oczekiwane rezultaty.
Niesklasyfikowane
Niektóre stworzenia są tak dziwaczne, że trudno je nawet sklasyfikować. To prawda, że ta dziwaczność wcale nie czyni ich spokojniejszymi, wręcz przeciwnie.
Pijawka
Habitat:bagna i bagna.
Odporność: odporność na trucizny; niewielka odporność na ogłuszenie.
Słaby punkt: pijawki są podatne na srebro i ogień. Najskuteczniejszy w tym przypadku jest styl władzy. Doświadczeni wiedźmini zdecydowanie odradzają stosowanie stylów grupowych w walce z kilkoma pijawkami.
Taktyka: umierająca pijawka eksploduje, pokrywając przeciwnika warstwą żrącego kwasu. Doświadczony wiedźmin jest w stanie zniszczyć potwora i uniknąć eksplozji.
Alchemia: limfa potwora, kryształy Albara, krew pijawki.
Przydatna rada: jeśli dopadli cię utopce, biegaj dookoła, zbierając większy tłum, podbiegnij do pijawki, aby również się wokół niej stłoczyli i ją zabili. Eksplozja kwasu zniszczy każdego tonącego.
Pijawka, śmieszny potwór z bagien, przeraża Kmetów. Te stworzenia słyną z wylewania soków trawiennych na rany wciąż żyjących ofiar. Następnie pijawka wysysa już na wpół strawione wnętrzności z ciała ofiary.
skolopendromorf
Habitat: Skolopendromorfy można znaleźć w lasach lub na łąkach, na obszarach, gdzie to stworzenie może łatwo znaleźć schronienie; uproszczony system nerwowy tych stworzeń sprawia, że widzą wroga i pożywienie we wszystkim wokół nich.
Odporność: odporny na ślepotę i krwawienie; chroniony przed ogłuszeniem i powaleniem.
Słaby punkt: podatny na działanie olejków ze srebra i owadów.
Taktyka: są ślepi, ale odczuwają wibracje; w walce próbują powalić wroga i zatruć go swoją trucizną, co powoduje silny ból.
Alchemia: tchawica, gruczoły trujące i toksyna.
Przydatna rada: Jeśli ziemia jest pochowana przed tobą, bądź przygotowany. Również zbliżanie się skolopendromorfa można śledzić, ciągnąc za medalion.
Mówi się, że skolopendromorfy zostały wyhodowane w Brokilonie i wypuszczone na świat jako mściwe driady, które nienawidzą ludzi. Mówi się, że są prawie niemożliwe do zabicia, ponieważ dzielą się na dwa takie stworzenia, jeśli zostaną przecięte na pół. Cała ta bzdura pokazuje tylko, jak bardzo zwykli ludzie boją się tych trujących owadów. I jak nienawidzi nieludzi.
Jarmułka
Habitat: te stworzenia wymarły kilka wieków temu.
Odporność: silna jarmułka zapewniała tym stworzeniom odporność na ogłuszenia. Środek ciężkości znajdował się wystarczająco nisko, co bardzo utrudniało ogłuszenie i powalenie tego stworzenia.
Słaby punkt: podatność na srebro.
Taktyka: za pomocą swoich ogromnych łap stwory te ogłuszyły i powaliły wroga.
Alchemia: wątroba, kły, ścięgna i pazury jarmułki.
Przydatna rada: Chociaż w naszym świecie wydaje się, że wymarły, ale nie wszystko jest takie proste ... Więc nie odpoczywaj. Kiedy zobaczysz reliktowe stworzenie, uwierz własnym oczom i pospiesz się, aby przywrócić te stworzenia do Czerwonej Księgi.
Ciekawy fakt: ten potwór pierwotnie miał być jednym z bossów gry. Niestety plany deweloperów uległy zmianie.
Jedynym źródłem wiedzy o tych stworzeniach są badania archeologiczne. Odbudowa szkieletu pozwoliła ustalić, jak wyglądały i poruszały się jarmułki. Wyniki badań nad jarmułkami zostały pięknie sformułowane przez profesora Sediusa Barrena, który powiedział swoim uczniom: „Wszyscy jesteśmy bardzo szczęśliwi, że ci skurwysyni wymarli!
To tyle, ale jeśli coś przeoczyliśmy, daj nam znać w komentarzach poniżej!
Czy artykuł był pomocny?
